Kategoria: Creepy pasty

Ból, ból głowy. Holera, co mi jest? Czemu łeb mnie tak napieprza, jak po ostrej imprezie? Ostatnie, co pamiętam to, nie wiem. Wracałem do domu, z pracy. Tak, z pracy. Mijałem niebieskie auto. Niebieskiego Forda. Ktoś z tego auta gapił się na mnie. Ewidentnie się na mnie gapił! Ale, co było dalej? Wszedłem do domu?… Czytaj dalej Rosyjska ruletka, creepy pasta.

Weszliśmy z Arią do lokalu, w którym panował dość duży spokój tego dnia. Nie było to może dziwne, raczej nietypowe z uwagi na to, że cała wieś waliła tu drzwiami i oknami po pracy. Wiecie. Coś faktycznie jest w tym, że chłopy po pracy lubią spojżeć do kufla, co nie znaczy, że u nas szeżyło… Czytaj dalej Wilk w owczej skórze, część 3, creepy pasta.

Wpatrywałem się osłupiały w ekran smartfona, mieląc w głowie właśnie przeczytany komunikat. Kolejne morderstwo, zwłoki pod szpitalem. Bez przytaczania całego artykułu chodziło o to, że po godzinie 3.30 woźny znalazł pod drzwiami budynku ciało kolejnego mężczyzny. Tym razem starszy człowiek, cierpiący na zalegającą w płucu wodę. Zostało mu kilkanaście dni życia. Ofiara odnaleziona podobnie jak… Czytaj dalej Wilk w owczej skórze, część 2, creepy pasta.

Szanowny Panie Doktorze. W tym liście chciałbym panu podziękować za wszystko, co pan dla nas zrobił w ciągu ostatnich lat. Gdyby nie pańskie decyzje, stanowczość i oddanie, za pewnę wszystko wyglądało by o wiele inaczej, niż jest teraz. Choć teraz nie jest idealnie, wierzymy, że może być tylko lepiej i lepiej. Jak dobrze pamiętam, wszystko… Czytaj dalej Dr Vargaz, creepy pasta.

Widzę je każdego dnia. Gdy wychodzę z domu, na ulicach mrowi się od tych bestii z piekła rodem. Gdy wsiadam do autobusu, którym dojeżdżam do pracy raz jest ich mniej, raz więcej, ale zawsze jest choćby i jeden potwór, jeden z nich. Opuszczam rozklekotany pojazd i wchodzę do budynku pracy. Tutaj też mnie znajdą. Nigdzie… Czytaj dalej Potwory, creepy pasta.

Witam! Jak pisałem wczoraj, słowa dotrzymuję, prezentując to oto opowiadanie z dedykacją dla @Zuzy. Ona już wie, skąt to się wzięło. @Patras też i może lepiej, jak tak zostanie, a reszta niech chwyci to coś, co za pewnę wywoła tylko uśmiech na twarzy, no ale. – Uwaga! Dnia dzisiejszego, w godzinach nocnych, przed bramą szpitalną… Czytaj dalej Wilk w owczej skórze, część 1, creepy pasta.

Moje kroki odbijały się głuchym echem na zakurzonym dywnie, który pokrywał posadzkę galerii handlowej. Rozglądałem się na boki. Trochę po to, żeby zobaczyć, czy nic ciekawego nie chodzi po korytażu, by patrolować go, niczym Wigilozaury w Aretuzie, albo, co ważniejsze, czy nie znajdę czegoś wartościowego, albo coś po prostu nie przykuje mojej uwagi. Oczywiście, coś… Czytaj dalej Świat, który upadł, creepy pasta. Cz 2.

Witam witam! Troszkę tutaj ciszy, troszkę kużu się zebrało widzę. Dla tego też, przed moim wyjazdem, raczę was świerzutkim, jeszcze ciepłym makaronem. Oczywiście, nie jest to całość, broń Boże! Ale bardzo ciekawe wprowadzenie w klimat, i mam nadzieję, że was podenerwuję, że nie ma jeszcze dalszej części he he he! No nic, zapraszam. Trochę tu… Czytaj dalej Świat, który upadł, creepy pasta.

Siedzisz w fotelu po ciężkim dniu w pracy. Jedyne, na co masz ochotę, to ciepła kompiel, albo dobry film. Zamykasz oczy, zagłębiając się w fotelu. Z rozmyślań wyrywa cię dzwonek telefonu. To twoja matka, potrzebuje, żebyś zrobił jej zakupy, bo musi siedzieć w domu z chorą córką siostry. Wzdychasz głęboko, wstając z fotela. Wiadomo, że… Czytaj dalej Zdażenia, creepy pasta.

Jak na codzień siedziałem w biurze czując monotonię wykonywanych działań. Wszystko ciągle takie samo. Wszystko identyczne, wszystko to jedynie rutyna. Takie to myśli przewijały się przez moją głowę. Już od ośmiu lat tkwiłem w biurokracji. Mój cały świat opierał się wsumie tylko i wyłącznie na pracy, jedzeniu, śnie, pracy, jedzeniu, śnie. Często zostawałem w biurze… Czytaj dalej Klątwa krwi, cz 2, creepy pasta.