Kategoria: Creepy pasty

Witajcie! Całe to opowiadanie pisałem 1 dzień. Tak 1 dzień, dzisiaj. Ciekawy jestem jak wam się zpodoba, bo takiego dzieła w 1 dzień nigdy nie ukończyłem, ale może to znak, że powinienem pisać więcej właśnie? No nic, zapraszam do lektury. Co prawda nie pobije to snapdragona 666 pod względem ilości znaków, ale to i tak… Czytaj dalej Największe błędy ludzkości, creepy pasta.

Deszcz bębnił jeszcze długie godziny. W trakcie kolejnego opadu zdążyli doświadczyć kilkunastu skoków napięcia, utrat prądu oraz wystrzałów z za okna, najpewniej wojskowych usuwających, chorych? Nie mieli pomysłu jak nazwać ludzi dotkniętych bakterią z wody. – Słuchajcie dziewczyny. Zrobimy tak. Przestanie lać, znajdę jakąś maskę czy coś na wszelki, cholerny wypadek, pojadę do pracy, albo… Czytaj dalej Wszystko się kończy, wszystko się zaczyna, cz9. Creepy pasta.

Na wstępie pragnę powiedzieć. Spokojnie, wszystko się kończy, wszystko się zaczyna nie umarło i może nawet dzisiaj będzie kolejny odcinek. Ale teraz zobaczcie, co się wylęgło w mojej chorej łepetynie. Ośrodek 13 zawsze był zatłoczony. Czy to poprostu liczba petentów zgłaszający się do tej półtajnej bazy, czy poprostu pracownicy albo deleganci. Nie ważne, jaki był… Czytaj dalej Inwazja, cz1, creepy pasta.

Witajcie wszyscy to czytający. Za pewne zastanawiacie się co to tak właściwie ma być ten koniec, o co z tym chodzi? Wszystko wytłumaczę. Rozsiądźcie się wygodnie, zamknijcie oczy i wgłębcie się w historię. Koniec. Czym tak właściwie jest koniec? Definitywnym urwaniem czegoś, po rozwiązaniu wszystkich spraw albo i nie, początkiem czegoś nowego, czy może tylko… Czytaj dalej Koniec, creepy pasta.

Na nasze szczęście awaria w elektrowni nie była chyba zbyt poważna. Prąd wrócił po kilkunastu minutach, po których pojawiła się reszta pomocników człowieka XXI wieku. Albert zadzwonił ponownie do szpitala, w którym znajdowała się jego siostra. – Tak? Jeśli to coś ważnego proszę szybko. – W słuchawce rozległ się lekko chroboczący głos w akompaniamęcie wrzasków… Czytaj dalej Wszystko się kończy, wszystko się zaczyna, cz 8. Creepy pasta.

Od autora. Tutaj bardzo chaotycznie, ale tak miało to być. Wszak sytuacja nie napawa optymizmem. Kilkanaście, do słownie kilkanaście minut po rozpoczęciu się pandemonium znów zaczęła działać telewizja, radio i inne media. Było to nawet dość zabawne. Na ulicach dzieje się masakra, a tutaj ktoś przypomniał sobie że ajj, zapomnieliśmy o mediach! Na wielu kanałach… Czytaj dalej Wszystko się kończy, wszystko się zaczyna, cz 7. Crepy pasta.

Od autora. Heh, zrobiłem błąd i teraz za to płacę. Mogłem zacząć od pierwszoosobowej narracji, a teraz muszę używać tego trzecioosobowego czegoś, przynajmniej do końca części pierwszej. No cóż, życie. – Mieszkasz gdzieś tutaj? – Zapytał się Albert nowo poznanej. – Niedaleko, w tamtych blokach. – Dziewczyna pokazała ręką na dobrze widoczne kolosy, które po… Czytaj dalej Wszystko się kończy, wszystko się zaczyna, cz6. Creepy pasta.

Od autora. Chyba wyszło troszkę słabiej, ale sami oceńcie. Czekam na komentarze. Wkońcu deszcz dał za wygraną i przycichł na dobre, przynajmniej na jakiś czas. Ludzie zaczęli wychodzić z domów. Albert postanowił także wywiedzieć się co, gdzie i jak. – Ja pierdole. Co to do kurwy nędzy było. – Odezwał się starszy brodacz z łysinką… Czytaj dalej Wszystko się kończy, wszystko się zaczyna, cz 5. Creepy pasta.

Anna spojżała prosto w twarz Alberta. Mężczyzna widział jej napiętą twarz. Łzy stojące w oczach oraz wyraz czystego przerażenia dominujący nad wszystkim. – Co, co teraz będzie? – Szepnęła patrząc wprost w oczy męża. – Nie wiem Aniu. Musimy się jakoś trzymać. – Odparł cicho drżącym głosem. Chociaż nie chciał, by Anna to widziała, bał… Czytaj dalej Wszystko się kończy, wszystko się zaczyna, cz4. Creepy pasta.